امید من به شماست.

برای فهمیدن اینکه کجا کار میکنم، کجا درس خوانده ام و کجا زندگی میکنم احتمالا لینکداین کافی است که تمام این اطلاعات را عرضه کند. از روی اینستاگرام میشه فهمید چیا میخورم، چه کفش هایی میپوشم و مهمانی هایی که میروم چه شکلی است و کجاها سفر میکنم. الباقی چیزهایی که میماند هم روی فیسبوک است. توییتر و پینترست و پلاس و الباقی هم بمانند برای بعد. وجود این همه اطلاعات از هرکسی به نظرم اصلا هولناک نیست، شبیه به جانورانی هستیم که دل و روده شان معلوم است و ادم میتواند ببیند بدنش چگونه کار میکند و این شاید قشنگ و دلچسب نباشد اما خب بد هم نیست. همه چیز رو است، اما قسمت گند قضییه انجاست که این حجم اطلاعات وقت ما را پرکرده است و دائما مشغول به اضافه کردن سطح معلومات سطحی مان از بقیه هستیم و فرصتی برای عمیق شدن نداریم. نشان به ان نشان که همه از هم خبر داریم ولی فقط خبر داریم، همین.